Grace (2019)

Grace is op leeftijd en krijgt geen grote rollen meer, wat haar enorm frustreert. Ze gedraagt zich als een verwende diva, drinkt, slikt en raakt in verval. De frustraties lopen zo hoog op dat ze doorslaat op een filmset. Een gesprek met een psychiater brengt haar terug naar het verleden. Het verwerken van weggestopt verdriet en een nieuw licht op haar leven helpen haar weer op de been. Daarin vormen een romantische jeugdliefde en een verloren kind een belangrijke leidraad.

Uitdagend
‘Grace’ biedt ons een heel mooi verhaal. Een verhaal dat boeit en ontroert. Mits goed gespeeld. En daarin zitten een aantal uitdagingen. Allereerst komt het verhaal tot haar recht door geloofwaardige personages, dus geen eenzijdige types. Daarnaast bevat het verhaal een aantal flashbacks naar verschillende tijdsperiodes en locaties. Hoe kan het decor dit op een duidelijke en overzichtelijke manier visualiseren? Tenslotte wisselen tragische, romantische en komische scenes zich in een hoog tempo af. Niet eenvoudig en alleen weggelegd voor de wat meer ervaren spelers. Al met al omvat het toneelstuk genoeg aspecten waar de spelers van Marvilde zich in vast kunnen bijten. En waarmee ze een hele mooie en bijzondere uitvoering van gaan maken!

Herkenbaar en actueel
Het verhaal van ‘Grace’ is verrassend actueel. Het speelt zich af in het heden met flashbacks naar de jaren vijftig en daartussen gelegen jaren. De personages zijn herkenbaar en verwikkeld in actuele onderwerpen zoals sensatiezucht en #metoo affaires. Het thema en de rode draad in het verhaal is de liefde, of juist het gebrek eraan. Dit aspect wordt van verschillende kanten belicht en uitgelicht.

Vertederend mooi
‘Grace’ wisselt mooie taferelen af met luchtige en romantische gebeurtenissen in een verhaal dat je grijpt, ontroert maar ook verlicht.