Oscar (1997)

Christian Martin is een zeer vlotte jongeman. Hij werkt sinds vier jaar bij meneer Barnier, de schatrijke zeepfabrikant en is langzaam de rechterhand van de baas geworden. Christian vraagt om opslag bij Barnier, want hij wil een rijk meisje trouwen. Na flink tegensputteren van de baas krijgt hij z’n opslag. Dan verneemt Barnier dat het zijn dochter is waarmee Christian wil huwen. Barnier krijgt een toeval.

Als klap op de vuurpijl vertelt Christian dat hij Barnier voor ruim drie ton bestolen heeft. Van dat geld heeft hij juwelen gekocht die hij in een koffertje bewaart. Hij wil ze als huwelijkscadeau voor zijn dochter aan Barnier overhandigen.

Marvilde brengt op tijd vaart in blijspel “Oscar”

“Oscar”, blijspel in drie bedrijven van de Franse auteur Claude Magnier. Gespeeld door toneelgroep Marvilde onder regie van Wilma Stofmeel. Gezien donderdagavond in theater De Schalm in Veldhoven.
(Door Jan Heckers)

In het begin waren de reacties van het publiek nog stil en besmuikt. Het duurde ook allemaal wat lang in het eerste bedrijf, waarin de karakters ‘neergezet’ moesten worden. Maar het tweede en het derde bedrijf brachten daarna voldoende vaart, met een vlotte afwisseling van scènes. Tijdens het derde bedrijf, waarin de verwikkelingen elkaar in sneltreinvaart opvolgden, reageerden de merendeels oudere theatergangers erg spontaan. Snelheid is wat dit stuk nodig heeft om het leuk te maken en de aandacht van het publiek vast te houden. Daarin slaagde Marvilde uiteindelijk ruimschoots.

Toen het publiek eenmaal door had wie bij wie hoorde en wie het met wie deed, was het ijs gebroken. In het tweede bedrijf zaten verrassende scènes. Zo werkte de scène waarin Bertrand gemasseerd werd erg op de lachspieren, en daarvoor waren de mensen tenslotte gekomen. Ook het gedoe met de drie koffers, een met geld, een met juwelen en een met kleding, deed heel komisch aan. Al moest je wel bij de les blijven om de loop der dingen te kunnen volgen. Marvilde heeft er jonge amateurtoneelspelers bij gekregen waar nog veel van verwacht mag worden. Maar de drijvende kracht is nog steeds Tiny de Brouwer. Het publiek verwacht bij hem de ene kolderieke situatie na de andere. Maar in dit stuk had De Brouwer een meer introverte rol, waarin hij zich slim rijk rekende.

Platvloerse of voorspelbare situaties bleven uit. De oplettende toeschouwer kon daarentegen wel genieten van het woordenspel tussen Bertrand Barnier (Hans Heesbeen) en Christian Martin (Tiny de Brouwer). De zenuwachtige en opgefokte echtgenote Germaine Barnier was een goed gespeelde rol van Corrine Hendriks. De huiligere en ‘sexomane’ dochter Colette Barnier werd goed door Karin van Kuijen gespeeld.

Sinds Wilma Stofmeel de regie voert, is er wel wat veranderd bij Marvilde. Maar er is nog werk aan de winkel. Zo oogde het decor bijvoorbeeld als het interieur van een zeer Nederlandse rijtjeswoning, terwijl het verhaal zich afspeeld in een modern, Frans en zeer chic huis.