Ruilen Is Niet Altijd Huilen (1989)

Wat een ontreddering voor pa en zoon als ma besluit het bijltje er bij neer te gooien om in een supermarkt gaan te werken. De mannen hebben twee linkse handen als het op huishoudelijk werk aankomt, dus heeft ma voor een vervangster gezorgd. Laat die vervangster nu een knappe verschijning zijn. De mannen sloven zich natuurlijk meteen uit.

Plots meldt zich nog een gast, een voorname, de schoonzus van de baas van pa. En die mag niet weten dat ma voor winkeljuffrouw speelt, bij de concurrentie nog wel! Dan moet buurvrouw Lien maar zo lang voor ma doorgaan.

De puriteinse tante Mien zeilt binnen met haar Toon en bespeurt ogenblikkelijk “ontucht”. Zo’n juffrouw in huis met de mannen alleen. Daar moet zij een stokje voor steken. Tenslotte blijkt de hulp verwisseld voor de voorname gast en loopt alles uit de hand.

Toneelvereniging Marvilde laat publiek in De Schalm genieten

Blijspel ,Ruilen is niet altijd huilen’, door toneelvereniging Marvilde, gezien 16 nov. in De Schalm, Veldhoven.
(Door Ger Puts)

Een uitverkochte zaal genoot donderdagavond van de première van het blijspel “Ruilen is niet altijd huilen” in De Schalm in Veldhoven. Toneelvereniging Marvilde deed met dit stuk een gelukkige keuze vanwege de eenvoud en goede tekst. Geen moment was het langdradig. De vaart bleef er tot het eind toe in. Het publiek was er blij mee.

Na een rustige opening sloeg de vlam snel in de pan. Ilonka de Reus (Ingrid Hendrikx) komt logeren. Vlak daarna komt tante Mien (Gea van der goes) binnen. Dit manwijf, conservatief en eigenzinnig, ventileert haar strenge levensprincipes. Gea van der Goes speelde die rol erg overtuigend. Haar prachtige mimiek en fors postuur deden de rest. Ze beheerste het toneel volkomen.

Wanneer vlak daarna haar man Toon (Toon Adams) verschijnt, ligt de zaal plat. Deze pias, dom en alleen maar in voor seks in het algemeen en voor seks met Ilonka in het bijzonder, zorgt voor de nodige lachsalvo’s, vooral als blijkt dat hij vaak zinnen, die zijn vrouw begint, afmaakt. Adams was in de rol op zijn best. Nonchalant, slungelig en onderdanig aan zijn tegenspeelster slenterde hij voortdurend over het toneel, zodanig dat het publiek al lachte voordat hij iets zei. In het eerste bedrijf waren Van der Goes en Adams absoluut de gangmakers. Ingrid Hendrixk was op dat moment nogal gespannen. Voor haar geldt het excuus dat het haar debuut was voor een groot publiek.

Tiny de Brouwer was het bindende element in het hele stuk. Hij speelde constand zeer goed. Frans Kerger en Hans Heesbeen mogen ook terugkijken op een tevredenstellend resultaat. Annie Kerger en Corrie Tiersma gingen wat onder in het akteergeweld. Maria van Mol hield zich goed staande. Sjef van der Velden had een kleine rol, maar kweet zich vakkundig van zijn taak. Conclusie is dat Marvilde een degelijke acteerprestatie neerzette. Het prima verzorgde decor met schilderijen van Toon Adams zelf droeg het zijne bij aan de gezellige sfeer van het stuk.