Hoera… Een Drieling (1981)

Wat zou u doen als u door een damesblad werd uitgeroepen tot ‘Huisvrouw-van-het-jaar’? Blij zijn natuurlijk, mits u de gestelde vragen naar waarheid had ingevuld!

Maar als je nu hebt geschreven moeder te zijn van een drieling; te moeten zorgen voor een lastige, zeer oude opa; een hypernerveuze man als echtgenoot te hebben, terwijl er geen woord van waar is?!

Ja, dan komen de moeilijkheden. Want waar haal je zo vlug een bijna meerderjarige drieling vandaan en een lastige opa?

Marvilde doet het goed in grappige klucht

Klucht “Hoera… een drieling” van Dick van Maaslandt. Marvilde toneel Veldhoven, De Schalm, première 19 december.
(Door Hans van den Heuvel)

Je zou het niemand gunnen, huisvrouw van het jaar te worden op de manier zoals dat Annie Jaspers gisteravond overkwam. Met een opa met wie je geen tehuis zou durven opzadelen, een bulderende zenuwpees van een man en een drieling die elkaar steevast in de haren zit…

Dat betekent natuurlijk wel, dat ze het goed deden, de spelers van Marvilde. De Schalm zat dan ook terecht vol publiek en belangstellenden zullen moeten afwachten of er een derde opvoering komt. Die van vanavond is al uitverkocht.

Het stuk kwam een beetje traag op gang, misschien doordat Tiny de Brouwer en Annie Jaspers even hun tekst kwijt waren, iets wat trouwens opa (Tiny Timmers) ook een keer overkwam, hoewel dit trio het prima deed. Maar voor het overige had de vaardige hand van regisseur Tony van Rooij er een uitstekend geheel van gemaakt.

Van de vier debutanten deed vooral Ruben Schipper – ook gezien de lengte van zijn rol – het leuk. De drie anderen Marry Stigter, André Vervloet en Corry van den Dungen lieten degelijk werk zien. De verslagen kampioene (Maria Platenburg) was een succesnummer, en als Antoon Adams zijn rol heeft, zoals gisteren, dan krijgt hij de zaal meermalen plat.

Nog één ding: doorpraten als het publiek luidkeels lacht is zonde. “Hoera… een drieling” is aardig genoeg om de tekst helemaal te verstaan.