Sproetenkopje (1976)

“Sproetenkopje” Rose Higgins is drie jaar geleden wees geworden en door haar oom Hiram en tante Cassie Higgens in huis genomen waar zij niet met liefde wordt behandeld. ’t Is alle dagen, in oude afgedankte kleren, sloven en draven, het huis schoonhouden alsmede de lunchroom van oom Hiram wiens vrouw een “operacomplex” heeft en dag in dag uit loopt te jammeren. Hun dochter Alayne denkt aan niets andes dan mooi zijn, pronken met de duurste kleren, schoolfuifjes, dansen en populair worden bij vrienden en vriendinnen, uiteraard op kosten van pa en ma.

In de buurt woont Rob Shannon, eigenaar van een niet zo best meer florerende kippenfarm, die hard werkt om zijn jongere broer Ted te laten studeren. Ted is net zo’n leeghoofd als Alayne maar is op school de grote Piet dankzij zijn sportieve prestaties. Verder is hij zo knap dat alle meisjes verliefd op hem worden, maar zijn uitverkorene is Alayne, die zijn liefde niet onbeantwoord laat.

Het tragische is echter, dat ook “Sproetenkopje” verliefd is op gentleman Ted wiens broer Bob een oogje heeft op Alayne. Natuurlijk willen Ted en Alayne niets van Rose en Bob weten en drijven gewoon met hen de spot. Rose komt dan plotsklaps met het idee een schoolvriend van Ted en Alayne, Sammy Simms, aan haar liefdesbrieven te laten schrijven met de bedoeling Ted jaloers te maken. Zij adviseert tevens Rob te schrijven op een huwelijksadvertentie van een zekere Genevieve Montagne, die ’n nette man zoekt. Hij moet een foto bijsluiten en gebruikt hiervoor een foto van Ted, die zoveel knapper is dan hij.

Matig toneel van Marvilde

Toneelgroep Marvilde uit Veldhoven met Sproetenkopje van Jay Tobias, 18 en 19 november in De Schalm te Veldhoven.
(door Els Verhoeven)

Hoewel toneelgroep Marvilde zich met enthousiasme op het Amerikaanse blijspel Sproetenkopje heeft geworpen kon zij van dit niemandalletje niet voldoende maken. De inhoud van het stuk bood weinig spanning en de humor was te doorzichtig om echt leuk te zijn. Het stuk draaid om een meisje wat eigenlijk last heeft van haar vermeende lelijkheid en daardoor niet aan de man kan komen. Zij verzint dan middeltjes om dit toch te bewerkstelligen samen met een broer van de door haar aanbedene. Na veel vrij onnozele situaties rondom haar en haar medespelers krijgt zij een man in de vorm van de broer en ziet dus af van haar eerste geliefde. Voorwaar geen intrige die veel originaliteit in zich bergt terwijl de spelers bijna geen van allen, hoewel vlot en enthousiast, iets meer van zijn rol wist te maken. Er werd over het algemeen te hard en overdreven geacteerd waardoor het allemaal nogal geforceerd overkwam. Een uitzondering vormde Toon Adams die een leuke standwerker neerzette en Anja Bazelmans die een goede bijrol had als ondeugend en snoeplustig meisje. De zaal was vol en er was toch wel waardering voor de spelers die elk vlot met bloemen en applaus beloond werden. Het is te hopen dat Marvilde de volgende keer door een sterkere rolbezetting en keuze van een meer inhoudend stuk laat zien dat het meer kan.