Veldhoven – In de spelersgroep van Marvilde Toneel zijn alle leeftijdscategorieën vertegenwoordigd. Dat geeft bij de rolverdeling dus zelden problemen.

Het spelen van een komedie is een serieuze zaak. Dat lijkt tegenstrijdig, maar de juiste teksten, de goede intonatie en de timing is van doorslaggevend belang bij een voorstelling die erop gericht is het publiek een gulle lach te ontlokken. Marvilde Toneel bestaat binnenkort 75 jaar en richt zich helemaal op het spelen van komedies.

door: Rien van Dongen

Die specialisatie is er overigens niet altijd geweest. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was de invloed van de geestelijke overheid nog zo groot dat het spelen van ‘(k)luchtige’ voorstellingen nauwelijks aan de orde was. Verenigingicoon Tiny de Brouwer, 72 inmiddels, maar nog altijd actief op de planken, was er toen al bij. ‘In die tijd werden de tekstboekjes altijd eerst gelezen door de pastoor. Dikwijls kwamen die dan terug met forse strepen door bepaalde woorden of passages en was een “omhelzing” veranderd in een “ferme handdruk”. Vrouwenrollen werden geschrapt of omgezet in mannenrollen, want vrouwen kregen op gezag van de geestelijke adviseurs geen plaats op de spelerslijst.’

Rookgordijn
De toneelvereniging vond in 1930 zijn oorsprong weliswaar in de gelijknamige voetbalclub, maar stond drie jaar later al op eigen benen. Op 15 november 1933 werd Marvilde Toneel officieel opgericht. De contributie bedroeg toen drie cent per week en een entreekaartje voor een voorstelling tien cent (inclusief plaats bespreken!). Met het verdwijnen van de invloed van de pastoor ging Marvilde Toneel meer en meer over op het luchtige genre en dat is nooit meer veranderd. Wat wel veranderde, is de locatie waar werd gespeeld. Behalve op eigen terrein werd in en buiten De Kempen gespeeld in rokerige zaaltjes waar het publiek als haringen in een ton werd samengeperst en waar het toneelgordijn wel, maar het rookgordijn niet kon worden opgetrokken. Drank tijdens de voorstelling was heel gewoon en de veiligheid van dien aard, dat in deze tijd daarover op zijn minst een parlementaire enquête zou worden gehouden. Maar Marvilde overleefde alle hypes, al hadden die toen ongetwijfeld een andere naam, en is nog steeds springlevend. Het heeft een vaste kern trouwe bezoekers en trekt als ‘het Veldhovense theater van de lach’ steeds meer publiek bij haar jaarlijkse uitvoeringen in theater De Schalm.

Beetje ijdelheid?
Volgens de voorzitter Mario Gubbels is de toenemende belangstelling ook een gevolg van de populariteit van onder andere de musical in Nederland. ‘De mensen hebben daardoor de weg naar het theater weer een beetje teruggevonden. Weg van achter de buis en gezellig samen uit. Daar profiteren wij ook van, want voor de dure musicalproducties zijn wij een redelijk alternatief. Bij ons kost een avondje uit geen honderden euro’s. Veel van onze bezoekers komen eerst mee met de trouwe aanhang, maar vergis je niet, als het niet leuk is, komen ze de volgende keer echt niet meer terug.’ Mensen vermaken en een beetje ijdelheid zijn de voornaamste drijfveren voor de voorzitter om toneel te spelen. ‘Ik sta hier en mensen kijken naar mij en dat is een apart gevoel. Niks bijzonders overigens, want bescheiden types zul je bij het toneel niet veel tegenkomen.’ In de spelersgroep van Marvilde zijn alle leeftijdscategorieën vertegenwoordigd. ‘Dat geeft bij de rolverdeling dus zelden problemen. Bovendien is het een creatieve groep, die niet aarzelt zelf veranderingen in een script aan te brengen of daar iets aan toe te voegen. Dat maakt de betrokkenheid bij het stuk ook meteen groter. Daar komt bij dat de meeste spelers er bewust voor hebben gekozen voor Marvilde te willen spelen vanwege het luchtige repertoire. Maar dat betekent net zo goed veel repeteren, want het goed spelen van een komedie is een serieuze aangelegenheid.’ En dat laatste kan het publiek op 7 en 8 november zelf gaan bekijken als in De Schalm het jubileumstuk ‘De nonnen van Navarone’ wordt opgevoerd.

Toegevoegd door: Redactie Veldhovens weekblad.